Southampton, een bezoek waard?
Southampton in het graafschap Hampshire staat niet in de top van bezienswaardigheden in Engeland. Als havenstad kreeg het een massa bommen over zich heen in de Tweede Wereldoorlog (men schat ongeveer 33.000). Zo ging veel verloren en met de haastige bouwstijl uit de jaren ’50 werd de stad er niet mooier op. Toch zijn er meerdere redenen om de stad als toerist eens een bezoekje te brengen. Centraal Southampton bestaat uit een viertal wijken (quarters) die elk hun specifiek verhaal hebben.
Op de grens van “Maritime Quarter” en “Old Town Quarter” botsen we op God’s House Tower. Dit iconische gebouw is 700 jaar oud en maakte deel uit van de stadsomwalling. Het deed dienst als gevangenis, munitieopslagplaats en observatiepost. Later werd het een archeologisch museum van de stad, maar toen dit een andere bestemming kreeg, bleef het leeg. Een enthousiaste groep nam het in 2011 over en begon een volledige renovatie. Nu heeft het vier verdiepingen tellende gebouw een dubbele functie en het ging in november 2019 officieel open. “Stories behind the stones” vertelt de rijke geschiedenis van het gebouw zelf en gaat terug naar de 14de eeuw. Zijn naam kreeg het toen door de aanpalende armenhuizen (de zogenaamde almshouses). Het ‘Rooftop view’ geeft uitstekende vergezichten over de haven van Southampton met cruiseschepen en de ferryhaven naar Wight. Als tweede optie koos men ervoor kunst een plaats te geven. De tijdelijke tentoonstellingen bieden lokale kunstenaars ruimte om hun kunstwerken te tonen. Hoxton Bakehouse is een cafébar, geïntegreerd in het gebouw met lokale producten op het menu.
http://www.godshousetower.org.uk/
Southampton kent geen P & R systeem zoals vele andere Britse steden. Als je de stad een hele dag wil bezoeken is het een aanrader te beginnen met God’s House Tower. Vlakbij is de betaalparking van Gloucester Square. Vanaf hier kan je nadien te voet de stad verder exploreren. De centraal gelegen parkings zijn meer gericht op het shoppinggebied en dus wat duurder voor een langere periode.
Vanaf Maritime Quarter is het een 10-tal minuten stappen naar het Tudor House & Gardens. Het gebouw gaat terug naar 1491. Drie smalle huizen werden een groot Tudorhuis met al zijn pracht en praal. Ook tijdens de Georgian periode en in het begin van de victoriaanse tijd was het een huis met uitstraling met verschillende bewoners met aanzien. In de 19de eeuw werd de buurt echter een sloppenwijk en werd het huis in kleine verblijven verdeeld. De teloorgang en het verval begonnen. Een victoriaanse filantroop redde het van de ondergang en na restauratie werd het in 1912 een klein museum. Na 2002 werd het volledig door de stad gerenoveerd en nu geeft het ons een kijk op het leven van de opeenvolgende bewoners. Een introductiefilm bij het begin is zeer behulpzaam. Hoogtepunten zijn de Tudor garden en de victoriaanse keuken. Wereldoorlog Twee is ook niet ver weg met de gerestaureerde schuilkelder voor luchtbombardementen.
http://www.tudorhouseandgarden.com/
High Street en Above Bar Street brengen je in Southampton Centre, misschien voor een stop als laatste op je programma zetten. Shopping is hier de boodschap. Westquay is het moderne shoppingcomplex met meer dan 100 winkels en een overvloed aan eetgelegenheden. Onafhankelijke winkels zijn er aan beide zijde van High Street en het ietwat oudere Marland Shopping Centre maakt jouw keuze nog wat overvloediger en moeilijker. Laat even de winkels achter jou en ga iets verder naar het vierde district van Centraal Southampton, The Cultural Quarter, de theater- en museumbuurt. In het voormalige gerechtsgebouw, nu geklasseerd, is het Seacity Museum gevestigd. Het ging open op 10 april 2012. Een datum die niet lucratief gekozen werd, want het was toen juist 100 jaar geleden dat de Titanic zijn noodlottige reis begon vanaf de haven van Southampton. Titanic werd dan wel gebouwd in Belfast, maar de verdere geschiedenis van de boot is ontegensprekelijk verbonden met Southampton. Van de 897 bemanningsleden was meer dan drie vierde afkomstig uit de stad. Velen hadden familie hier en anderen logeerden er voor de afvaart. Het is dan ook niet meer dan normaal dat een van de drie grote tentoonstellingszalen van Seacity gewijd is aan het Titanicverhaal. Het museum heeft niet van alle bemanningsleden een foto, maar men weet wel waar ze vandaan kwamen in Southampton en welke job ze aan boord hadden. Van zes van hen kan je het hele verhaal volgen doorheen de tentoonstelling. Naast de Titanicstory is er “Gateway To the World”, het verhaal van kolonisten ,bannelingen , soldaten en handelaars die naar Southampton kwamen. Deel drie is gewijd aan Southampton Stories met vooral de geschiedenis van de dokken, de handel en de cruiseschepen van de Cunard Line en The White Star Line (Titanic). Voor voetbalfans ook nog een verhaal over de iconische thuisploeg “Southampton FC”, die tot 2001 speelde op de legendarische gronden van The Dell en nu speelt in een moderne voetbaltempel St. Mary, genoemd naar het district en waar tijdens de bouw een Angelsaksische begraafplaats werd ontdekt.
http://www.seacitymuseum.co.uk/
Om volledig te zijn, dicht bij het Seacity Museum is er nog Southampton City Art Museum met een collectie teruggaande naar de renaissance. Enig nadeel, het sluit onmenselijk vroeg om 15 uur en we stonden voor de deur.
Alle toegangsprijzen zijn aan de lage kant en het krioelt er zeker niet van de toeristen.
Een eerste bezoek aan Southampton viel zeer goed mee, misschien exploreer ik het ooit nog eens verder, maar het kan ook een basis zijn om het zuiden van Hampshire te bezoeken. Daar vonden we nog enkele niet zo bekende bezienswaardigheden die volgende keer aan bod komen.
Southampton zelf heeft geen ‘tourist information’-kantoor in de stad. Er is wel een digitaal platform (visitsouthampton.co.uk) dat men kan raadplegen.
Southampton is in ruim drie uur te bereiken vanaf Dover (M20, M25, M3). DFDS biedt vlotte overtochten naar Dover vanaf zowel Calais als Duinkerken. Een combinatie is ook mogelijk.
Alle info: http://www.dfds.com/
Foto’s : Peter Minnebo
Foto God’s House Tower: Thierry Bal
Tekst: G. Charrin