Interview met ERNST over nieuwe EP ‘Sad Seasons: Autumn’
Het Belgische muziekcollectief ERNST pakt uit met het album ‘Sad Seasons’. Het eerste deel ‘Autumn’, een duistere herfstsoundtrack, werd gereleaset op 21 september, het begin van de herfst.
Vorig jaar bracht ERNST de EP ‘Er Wordt Verteld’ met muzikale griezelverhalen uit. Daarna kwamen ze op de proppen met een zomersingel in de vorm van een muzikale postkaart. Nu is er ‘Sad Seasons: Autumn’ het eerste deel van een muzikaal vierluik met seizoensgebonden muziek.
“Het is de bedoeling dat we het komende jaar elke seizoen een nieuwe EP uitbrengen”, vertelt ERNST-zangeres Debby Termonia. “Daarop staan muzieknummers die volgens ons de perfecte soundtrack vormen bij de tijd van het jaar.”
Allkinds had afspraak met Olivier Elens (gitaar) en Debby (zang) van ERNST, in een vorig leven nog Gentlemen of Verona, voor een dubbelinterview in volle herfstglorie.
Een bijzondere EP vol authenticiteit, waarbij donkerte, humor en old skool hand in hand gaan.
Hoe ervaren jullie persoonlijk de herfst?
Olivier: “Ikzelf beleef 2 uitersten als zomer – en wintermens. In de zomer is het langer licht en aangenamer van temperatuur. In de winter vind ik dan weer de kledij toffer, waar ik wel aan houdt. In de zomer lijkt het op straat wel één grote pyjamaparty met shorts en rare sloffen.”
Waar is het idee ontstaan om het album te verdelen over 4 seizoenen, jullie doen aan langetermijndenken!
Olivier: “Je moet voor werkzekerheid zorgen hé! (lacht) We houden ons bezig met allerlei soorten muziek. Het populairste is de vier jaargetijden in een cyclus van vier vioolconcerten, gecomponeerd door Antonio Vivaldi. Dikwijls merken de mensen op dat we zeer filmische muziek maken en toen kregen we het idee om een soundtrack bij de 4 seizoenen te schrijven.”
ERNST heeft toch iets met ‘4’, in de vorige EP ‘4’ griezelverhalen.
Olivier: ”Bij de opkomst van het Coronavirus werd verkondigd dat het zeer besmettelijk was, volgens anderen dan weer niet. Het was alsmaar ‘Er wordt verteld’. Het resultaat was 4 griezelverhalen beginnend met ‘Er wordt verteld’, ingelezen door een toffe stem (acteur Sam Louwyck) en met een mooie soundtrack eronder.”
Hangt er rond jullie songs toch niet altijd enige vorm van mystiek?
Debby: “We doen onze eigen goesting en brengen wat we zelf mooi vinden, en dat is nooit écht heel happy op één of andere manier. Spoken, geesten, griezelverhalen vinden we allemaal wel fascinerend.“
Olivier:” We blijven het altijd bekijken vanuit een humoristisch standpunt. Als we vernemen dat er ergens in een dorpje een wereldrecord spookverdwijningen gevestigd is, dan gaan we daar zeker eens naartoe. We gaan erin mee met de nodige afstand, maar wel met een gezonde dosis humor en zelfrelativering. Het mag geen karikatuur worden door ergens te zwaar aan te tillen.”
Deze EP is herfst gerelateerd, hoe hebben jullie daarop het accent weten te leggen in de songs?
Debby: “Vooral op gebied van aanvoelen. De herfst ervoer ik altijd als plezant, het was ook de periode waarin mijn verjaardag viel. Ik verjaarde vroeger graag, nu minder. (lacht) De temperatuur in de herfst kan nog aangenaam warm zijn en dat hebben we met ‘Gold’ willen overbrengen. Goud staat voor warmte, maar ook voor al wat afkoeling. Zo gaan we stilaan naar de winter en dat wordt opgebouwd op de EP.”
Olivier: ”De herfst past bijzonder goed bij onze manier van spelen, maar de grootste uitdaging gaat het deel zomer zijn. Gelukkig hebben we in België vaak slechte zomers!”
Liggen die andere seizoenen al klaar?
Olivier:” Er is al wel een prikbord met songs waaruit we kunnen selecteren bij welk seizoen ze horen. Aan de lente- en de zomerversie zijn we nog bezig, maar de winter is af.”
Een stille introductie van het westernachtige ‘Eldorado’ met pure vogelgeluiden, schept onmiddellijk sfeer.
Debby: “Eldorado, het mythische land van goud en olie. De song is gebaseerd op een volledig gedicht.”
Olivier:” We zijn fan van David Lynch films, waar het in 90% al gaat om sfeerschepping en dat hebben we in dit nummer ook willen doen. Het wordt niet veel meer gedaan.”
In ‘Gold’ hoor je zelfs een kraaiende haan.
Olivier: “Toen ik naar vogelgeluiden aan het zoeken was in gedigitaliseerde sound libraries van oude platen, vond ik plots een kraaiende haan, die bijzonder goed zou passen in dit nummer.”
De videoclip mag er zijn met opnames van zeer mooie bewegingspartijen van een waterballet.
Debby: “We zijn actief in de media en fotografie, het is ook onze job.”
‘When I am dead, my dearest’ is weerom passend bij de herfst, waarin de bladeren afsterven en van de bomen vallen.
Debby: ”In het dagelijkse leven zijn we altijd aan het lachen, maar in onze muziek hebben we toch altijd de neiging om naar het donkere te gaan. De nummers op deze EP zijn zo opgebouwd dat ze nauw gaan aansluiten bij de winter.”
Olivier: ”In dit nummer kan je bijvoorbeeld op 2 lagen luisteren, je kan op de tekst focussen met daarnaast een leuke Bossanova.”
Debby: ”Het komt erop neer: ‘Als ik dood ben, treur niet! In ‘Unmindful of the roses’ komt deze stelling nog eens terug.”
Olivier: ” ‘Unmindful of the roses’ is een nummer dat we hernomen hebben, want het stond op ons debuutalbum.(The Art of Being Serious) We hadden onmiddellijk het gevoel, hier zit het goed. De videoclip was op zich al herfst, een auto die wegrijdt, het is mistig en het regent. Het zou een beginscene van een film kunnen zijn. Het nummer paste perfect op deze EP.”
De hoesfoto & artwork is van Eugene Lachute, Brussels kunstenaar en ook ERNST-muzikant. Een origineel schilderij met hoogstaand knip- en plakwerk.
Olivier: “Eugene is eigenlijk een goed bewaard kunstgeheim. Zeer creatief met muziek, foto’s, schilderijen. Hij had van schilderijen postkaarten gemaakt en verspreidde die via toeristische winkels. Hij zorgt nu voor telkens een passend schilderij bij elke seizoens-EP.”
Jullie speelden vorig jaar live bij Trudo’s Zondag Gasten al een nummer van deze EP, juist?
Debby:” Inderdaad, ‘When I am dead’. ”
Wat me ook opviel, nog veel kabels naar de micro en de instrumenten on stage. Debby had er wat last mee wanneer de kabels verstrikt waren. Deze beelden voelen nostalgisch aan naar de tijd toen alles nog verbonden was met kabels.
Olivier: “Wij zijn nog zeer old skool. We hebben een opnamestudiootje en werken nog zoals in de jaren ’60. Het enige wat we niet doen is met band werken. We nemen nog alles tegelijkertijd op. En als we effecten toepassen, dan doen we dat zoals in de periode 1960-1970. Onlangs heb ik een recording manual op de kop kunnen tikken van de Abbey Road Studio’s. De goeie luisteraar hoort nog zelfs dat er ruis op onze plaat zit. Ik denk dat we daar zelfs subsidies gaan voor krijgen want ruis is nog zeldzamer dan de pandabeer!” (lacht)
Debby: “En ik heb altijd lange kabels nodig, om mij tussen het publiek te kunnen bewegen. Draadloos, dat is niks voor ons!”
Olivier:” Het enige wat we hier thuis draadloos hebben, is onze bel en daar ergeren we ons constant aan.”
Jullie besteden ook zeer stijlvol de nodige aandacht aan jullie outfits.
Olivier: “Vroeger gingen mensen naar een show kijken om mensen te zien, die ze niet in het dagelijkse leven zagen. We zijn van mening dat wanneer mensen betalen om naar ons te komen zien, we niet willen verschijnen in het plunje waarmee we net het gras gemaaid hebben. Dus aandacht voor hoeden en maatpakken.”
Debby: “We proberen altijd wel een mooi decor te vinden om op te treden, waar wij met ons vieren in passen. De performance, de muziek en de locatie moeten kloppen.”
Olivier: “We richten ons tevens op huiskamerconcerten en kleinere locaties.”
De EP ‘Sad Seasons: Autumn’ uit het vierluik van ERNST is vanaf 21 september te verkrijgen/beluisteren zijn op alle digitale platformen.
Tekst: Peter Minnebo.
Foto: Debby termonia.